20 jarig jubileum la cordelle

Toespraak Hein bij 20 jaar La Cordelle

De tijd heeft ons nog niet
geveld, maar wel getekend.
Wij weten: onze dagen zijn geteld
en elke ademtocht verhaast het
onvoorstelbare moment waarop
de draad zal breken.

Maar laat het laatste sacrament
dan liefde zijn. Laat ons nog eens het
heilig vuur ontsteken dat sterren schept –
een flonkering buiten de tijd,
een bloem die niet verlept,
een zoen die nimmer zal verbleken.

Hartelijk welkom, lieve mensen, op deze feestelijke middag.
Een middag die al feestelijk is voor die is begonnen, omdat jullie met zovelen de tocht naar het verre Cadzand hebben willen ondernemen.
Allemaal dierbare gezellen van La Cordelle, die ieder op zijn of haar eigen manier zo kostbaar is, en zo onmisbaar deel uitmaakt van dit gezelschap voor vrede, vreugde en inspiratie.

Twintig jaar geleden is het alweer, in dezelfde week waarin die vliegtuigen zich in de Twin Towers boorden. En toch was het ook toen feest, omdat we allemaal wisten dat niet geweld het laatste woord heeft, maar liefde, en dat de zachte krachten zullen winnen aan het eind.
Twintig jaar lang hebben jullie, samen met Brigitte en mij, die stroom van liefde gevoed.

En die stroom is vandaag nog net zo krachtig als toen.
Misschien wel krachtiger zelfs, nu we sinds enkele jaren uitgedaagd zijn om de meesterproef in de liefde te volbrengen: de dag- en nachtzorg voor Brigitte, die nog steeds en misschien meer dan ooit het kloppend hart is van La Cordelle.
Als het gezelschap van La Cordelle ooit zijn kracht en zijn waarde heeft bewezen dan is het in hoe nu zovelen rondom ons staan om Brigitte met liefde te omringen.
Hoe graag had ik hier samen met haar gestaan…

Maar dankbaarheid overheerst vandaag. Dankbaarheid om al die prachtige cursussen, die inspirerende ontmoetingen, die warme verbondenheid met zovelen.
De stroom gaat verder, ook na vandaag.
De dans gaat voort.
Ooit schreef ik:

Alle gaat voorbij
maar niets en niemand gaat verloren.
Eeuwig is de dans van de ziel.
Elke pas in de dans
is de voorbereiding voor de volgende.
Het leven is een caleidoscoop
die voortdurend in beweging is.
Laten we dankbaar zijn voor de kleurrijke patronen van het leven,
waarin wij eeuwig met elkaar verbonden waren, zijn en zullen blijven.
Laten we ons niet hechten aan de voorbijgaande vormen,
zelfs niet aan de allermooiste.
Jij, dans je dans, waar je ook bent,
en weet dat de hand die de caleidoscoop van het leven beweegt
de hand van je Minnaar is,
die je liefdevol leidt op telkens andere wegen.

Hoe gaan we vanmiddag dit feest van dankbaarheid vieren?
Eerst is dadelijk het woord aan Sanne, dierbare vriendin die al meer dan 20 jaar met ons meewandelt, en die bereid is gevonden om daar iets over te vertellen.

Daarna zal Hans Luyten, al 40 jaar mijn lieve vriend en uitgever, een kort woordje spreken om een nieuw boek te introduceren.

En dan mogen we genieten van Lenny Kuhr, die zo lief is geweest om hierheen te komen met haar man Rob en haar fantastische muzikanten, om dit feest met haar prachtige liederen op te luisteren.

Daarna drinken we wat en is er ruim gelegenheid om elkaar te ontmoeten.

Ik wens ons allemaal een prachtige, inspirerende middag.

Maar laat het laatste sacrament
dan liefde zijn. Laat ons nog eens het
heilig vuur ontsteken dat sterren schept –
een flonkering buiten de tijd,
een bloem die niet verlept,
een zoen die nimmer zal verbleken.

Hein Stufkens, Cadzand,18 september 2021

Lees ook de speech van Sanne de Witte

Lees hier de toespraak van Hans Luyten

 

toespraak Hein

 

>